Oğlum 2009 doğumlu.Çok zor bir çocuk.Hastalıklarla geçen 3 yıl.Şimdi sağlık durumu iyi Allaha bin şükür.3 yaş sendromundayız.Beni ağlatana kadar savaşıyor benimle.Herşeye hayır diyor.Hayır dediğim şeyleri inatla yapmaya çalışıyor.Önceden inatçılık vardı ama yaramazlık yoktu.Sözümü dinlerdi bir şekilde.Markette beni rezil etmezdi.Benle yarışmak için caddede elimi bırakıp koşmaya başlıyor.Canımdan can gidiyor tabi benim o sırada.Depreyona soktu beni en sonunda.İsyan etmeye başladım ne olcak böyle diye.Yarım gün kreşe gidiyor.Gitmese napardım bilmiyorum.İnternetten araştırdım.3 yaş çocuğu olanların hepsi aynı dertten muzdarip.3 yaş sendromu.Pek de inanmak istemiyorum sendromlara ama belirtilerde gösteriyor.Bizim zamanımızda yoktu sendrom falan.Varsada terliği yedikmi bişeyimiz kalmazdı.Yada bir dışarı çıkar oynardık arkadaşlarla stresimizi atar eve gelirdik.Şimdiki sorun bence yalnızlık.Hepimiz evlere tıkılıp kaldık.Çocuklarımızda öyle yalnız.Ev oyuncak dolu ama gözümüz doymuyor.Aslında oyuncak lazım değil oynayacak arkadaş lazım.Baktım olcak gibi değil bu defa çok tehlikeli olmadığı sürece susmaya karar verdim.Aslında pimpirikli bir anne değilim.Ama okadar krize sokuyorki beni okadar tehlikeli hareketler yapıyorki söyleniyorum sürekli.Tek amacının beni ağlatmak olduğunu anladım.Bende umursamamaya çalıştım.Ve çok işe yaradı.
-'Anne bak yerlere tükürüyorum'
-iyi
-Anne bak nereye çıktım(sehpanın üstünde)
-Senin canın yancak banane
Ve buna benzer bir çok şey.Bir haftadır çok daha iyi.Çocuklar ne kadar zalim.Bana yaptığı hareketleride kimseye yapmıyor.En çok ben fedakarlık yapıyorum en çok ben hediye alıyorum sonuç sıfır.Sadece hediye almakla olmuyormuş bir pedegog demişti cezada vermek gerek.En sevdiklerini yasaklamak.Televizyon izleyemezsin gibi.Kısacası:Şimdi anne baba olmak çok zor.Çocuk olmanın zor olduğu zamanda çocuktum. Ebeveyn olmanın zor olduğu dönemde anneyim.Bütün annelere sabırlar dilerim.
Tavsiye ettigimiz guzel siteler : 8yaş için kız gelinligi
No comments:
Post a Comment